Desenvolvemento na ROBALIZA - Dicentrarchus labrax L.

Este serránido posúe un desenvolvemento que podemos considerar coma lento, no que podemos sacar dúas conclusións a priori:

• Un maior crecemento, tanto en lonxitude coma en peso por parte dos individuos femias sobre os machos.
• Un desenvolvemento moi lento ata aproximadamente os 45 cms ou 5 anos de vida, a partires do cal aumenta o seu peso e tamaño máis rápidamente.

É unha gráfica aproximada, na que non se recollen datos de especímenes superiores ós 6.5kg, pero a tendencia vai a ser cara unha saturación con respecto á variable de lonxitude, é dicir, que as robalizas unha vez acadados os 90 cms poden seguir aumentando a súa masa (ata o límite biolóxico dos 12-14 kgs) e a súa lonxitude sen embargo vaise ver pouco incrementada.

Ademáis do diferente desenvolvemento en machos e femias, existen diferenzas en canto a hábitats: en augas máis cálidas, as robalizas medrarán máis e máis rápidamente en xeral, e acadarán a madurez sexual máis rápidamente, polo que se establece a talla mínima para a súa pesca no Mediterráneo de 23 cms, fronte ós 36 cms do Atlántico e Cantábrico.

Pode haber fluctuacións nestes datos, segundo a época do ano, dispoñibilidade de alimento, meses de freza...nos que podemos atopar amplas diferenzas de peso entre 2 exemplares dunha mesma talla (robalizas extremadamente delgadas por escaseza de alimento, ou polo contrario moi grosas, sobre todo femias en época reproductora)

A partires de aquí reábrense moitas opinións, coma a da insuficiencia de ditas tallas mínimas, da cal eu son partidario. A natureza non é exacta, e moitas veces, as robalizas con esas tallas aínda non acadaron a súa madurez sexual, e son pescadas mermando exemplares reproductores.

Estes datos deben facernos reflexionar sobre moitas cousas, entre elaso valor e a riqueza destes seres. Cando se pesca un exemplar de 6 kgs e un é consciente do que isto significa, é dicir, dos anos que leva no mar, loitando por sobrevivir cada día, ás veces incluso máis anos có propio pescador ( experiencia propia ), valórase moito máis estes ecemplares.

Non só os grandes, senón tamén os pequenos exemplares,xa que debemos saber que en acadar os 12-16 cms tardan uns 2 anos.Esto fainos ter cada vez máis en conta respetar as tallas e cupos,e practicar a captura e solta, que vai gañando adeptos.

Un saludo.

Óscar

FEED POPPER-TACKLE HOUSE

Retomo de novo este espazo, para falar deste señuelo, Feed Popper da casa Tackle-House.

Como vemos,o deseño recórdanos claramente ó Feed Shallow, cuns triples de aúpa.

É un artificial macizo,que podemos atopar en 2 tamaños: 10 e 12 cms, cuns pesos de 22 e 30 gramos respectivamente. Os triples son st46 e st 56, que eu atopo algo desproporcionados para ir tras as robalizas, e que teño cambiado a un tamaño inferior, máis acorde coa pesca que realizo.

De primeiras pode botarnos atrás o seu tamaño e robustez, máis propias de poppers típicos para outras especies como anjovas, palometóns ou incluso túnidos.

Pero en realidade sorprenderanos a súa acción e capacidade de lance (obvia se observamos simplemente o peso).

É moi estable entre a escuma e o forte oleaxe,sen perder os seus característicos movementos.

Podemos exprimilo ó máximo na pesca da robaliza sen exceder en recollidas lineais que salpiquen esaxeradamente, pero con toques seguidos e secos da punteira poderemos obter un chapoteo casi xusto e recollidas lineais cortas,á vez que con un pouco de práctica conseguiremos que faga o wtd sen excesivos problemas.

Combinando ambas accións é un señuelo moi a ter en conta, tanto co mar plano totalmente, ou con un oleaxe que outro señuelo de superficie non soportaría. Todo esto, xunto coa posibilidade que nos proporciona a súa capacidade de lance de acceder a eses laterais de pedras que sobresaen a grande distancia, farán deste peixe un imprescindible nas caixas de moitos de nós.

Aquí está a gama de cores, na que non se inclúen algunhas das tonalidades que saliron recentemente.

Persoalmente, os 5,13 y 15 son os meus preferidos. O 5 concretamente é un perfecto múxel, que será efectivo sen duda cando as lisas se atopen na superficie entre algas en suspensión, ou en portos deportivos e esteiros.

Un saúdo, e boa pesca.

Óscar

PESCA DA ROBALIZA CON PEIXE VIVO A BOIA. II

ESCENARIOS,CONDICIÓNS:

Para esta modalidade pódense recorrer variedade de escenarios, pero con uns requisitos mínimos, ó meu parecer:

• Debe de haber suficiente auga, ideal en torno ós 4 metros de profundidade.
• Pouco vento, necesario para manexar a boia, sobre todo cando a liña debe sortear rochas na deriva da boia
• A poder ser débense cumprir as condicións óptimas coma para o spinning: 1-2m de ola, amenceres e atardeceres,días nubrados. Non se descarta a noite,tamén fructífera.
• Sería ideal ademáis destas condicións, que existise unha corrente, que axude a mover a boia nunha dirección, tratando así de que o peixe recorra o maior espazo posible. Non é condición indispensable,pero é moi a ter en conta.

Partindo disto distingo 4 escenarios principais:

RÍAS E ESTEIROS.

Sen duda, lugares a ter en conta, sobre todo cando en mar aberto hai demasiado oleaxe, e entra peixe a comer. Pódense empregar espigóns, ou rochas que poidamos andar ó longo, xa que lanzaremos o peixe relativamente preto, 5-10 metros, co fin de aproveitar as correntes que desprazarán o corcho en paralelo, e con el trasládase o peixe vivo e mais nós, recorrendo un maior espazo. Tamén se pode colocar a boia noutros lugares sen correntes, como ensenadas, ou pozos que creamos apropiados.

PORTOS.

Non é o meior lugar teóricamente, pero pódenos deparar grandes sorpresas en forma dun bó robalo, ou un banco de robalizas quileiras. Aquí a mellor hora é unha vez se poña o sol, ou en amencidas,prospectando os lugares con luz artificial, onde se acumulará microfauna.

ROMPENTES.

Calqueira rompente, cunha profundidade suficiente será ideal para esta pesca, buscando á robaliza baixo a escuma, ou en claros entre escumeiros.

Pedras que deixen á vista grandes laminarias son bós indicadores.

En días de Outono ou Primavera, escuros, pódense facer pescatas desas que nunca se olvidan.

OUTRO TIPO DE ESCENARIOS CON DESEMBOCADURAS DE RÍOS OU REGATOS.

Un exemplo sería unha praia de area e pedras, mixta, con rochas ás marxes preto dun aporte de auga doce.Prospectar estes lugares con angula viva no Inverno sempre é un acerto.

Esta técnica, é ás veces compatible co spinning, podendo practicar ambas modalidades e disfrutar dun gran día de pesca, exprimindo ó máximo todos os recursos.

Óscar.

PESCA DA ROBALIZA CON PEIXE VIVO A BOIA. I

Vou falarvos desta técnica, ó meu parecer moi simple, pero á vez moi selectiva, e que nos pode dar grandes alegrías.
Persoalmente teño disfrutado moito con esta modalidade, que deixei algo de lado por aquelo do spinning...Vamo aló:

O MATERIAL:

• CANA: ante todo lixeira, xa que pasaremos tempos longos con ela na man dun lado para outro. Coas medidas entramos na amplitude de escenarios: hai que adaptarse, pero 4 metros, 4,5 metros podería ser unah medida estándar, para poder traballar as pezas, que normalmente soen vir ven enganchadas.
  
• CARRETE: lixeiro tamién, ben compensado.Un 5000,6000 de Shimano é o que persoalmente emprego.
  
• LIÑA: ás veces emprego trenzado de 20 lbs con baixo dunha braza de monofilamento, que varía en grosor segundo o escenario, pero de boa calidade, e como media ronda os 0,30-0,35 mm de diámetro.Pode empregarse únicamente monofilamento sen ningún problema.
  
• BOIA: normalmente de pequeno porte(salvo que sexa indispensable acadar un punto lonxano), coma as empregadas para o sargo, co fin de darlle a máxima liberdade ó peixe vivo, que ó fin e ó cabo é o protagonista.

• ANZÓS: cores escuras, nada de prateados. Dun tamaño adaptado ó peixe que empreguemos. Non demasiado grande, aproximadamente do que poderiamos empregar para encarnar un cangrexo.
  

ANZUELADO:

Pódense anzuelar os peixes de diversos modos, segundo o gusto persoal ou a consistencia dos mesmos. Eu adoito facelo pasando o anzó xusto por diante dos ollos, ou pola parte superior do lomo con moito coidado de non profundizar moito. Outra opción é atalo ó anzó con fío de seda, o que ó meu parecer réstalle movilidade, e empeora a presentación. O peixe irá ceive, sen chumbo nin intermediarios entre o anzó e o corcho, para unha total liberdade.

OS PEIXES QUE EMPREGAREMOS:

Normalmente adoito empregar peóns, xureliños, lanzóns, chicharros pequenos ou múxiles de pequenas dimensións.No inverno empréganse moito as angulas e pequenas anguías.
Poden servir outro tipo de peixes, que a robaliza non descartará cando esté famenta como gobios, pequenas mojarras, salpas, etc...
A miña preferencia son os peóns e os chicharros, que se conseguen máis fácilmente. Os primeiros son demoi bó gusto para as robalizas, pero moi delicados e morren con maior facilidade. Os segundos son máis resistentes, máis enérxicos, pero quizáis menos apetecibles, con maior cantidade de espiñas.
Os lanzóns son ideais, en canto á constistencia, resistencia e aprezo polas robalizas, pero son máis difíciles de conseguir.

Chicharrín

Imagen: Anxo, de robalizas.es Imagen: caborno21, de robalizas.es

MÉTODOS PARA A CAPTURA DO CEBO:

É a parte máis ardua do traballo, se non existen bancos frecuentes nos portos, ou non se ten acceso a ningún barco pesqueiro que poida facilitar unha presada de peixes.
Pódense capturar atraéndoos con engodo de anchoa ou de sardiña, macizando pouco a pouco, normalmente nas qesquinas ou cerca de luces en portos.
Se se logra atraer un número considerable de peixes, dispoñendo dunha zaranda ou un "medio mundo" de dimendións considerables que previamente colocariamos baixo o cardume, dunha soa tirada pódese sacar peixe para varias xornadas.
Se non, pódense capturar un a un ,con anzós mínimos e pedazos de sardiña conxelada, para que non se desprenda fácilmente do anzó.

MANTEMENTO DO CEBO VIVO:

Se non se dispón dun viveiro, pódese empregar un osixenador que se atopará con facilidade en calqueira tenda, cun par de pilas. Consumen bastante pouco. Esto, xunto cun caldeiro duns cantos litros de auga chegará para conservalos dun día para outro.
Unha vez no lugar, pódese cambiar a auga de vez en cando e sería suficiente.
Se algún dos peixes morre, é mellor retiralo inmediatamente, pois aféctalle ó resto, e poderían chegar a morrer por estrés.

.....

Seguirei cos seguintes apartados o próximo día: ESCENARIOS,TÉCNICAS,CONDICIÓNS DO MEDIO ÓPTIMAS...
Un saúdo, Óscar.

Verano que se alonga...

Son moitas as persoas entendidas no tema que me comentan case a diario a extraña meteoroloxía deste ano,e especialmente deste Outono. Digo meteoroloxía e non clima, porque non é un cambio que se alonque no tempo, ano tras ano, ó menos polo de agora, pero é obvio que algo raro está a acontecer.

Estamos a mediados do mes de Outubro, cun tempo inusual para estas épocas do ano, moitas veces máis propio do verán. A chegada este ano do Outono estase a retrasar, converténdose nun verano atenuado.

Esto pódese observar na natureza cotidiana, basta con atender ás copas das árbores.

Pero tambén afecta ó mar.O normal nesta época é que tras a escaseza de capturas lóxica do verán, aumentasen exponencialmente en número e tamaño, cousa que de momento non parece suceder.

Posúen as robalizas demasiada comida ? demasiados patexos, xurelos, chicharros....?

Non teño datos a nivel de toda Galiza, pero podo asegurar que este ano sobserváronse unha grande cantidade de bancos de patexos anormal, e os bancos de pequeños peixes que abundaban no verán, e desaparecían en casi a súa totalidade coa chegada do Outono agora en portos e esteiros...

É unha opinión persoal, á que se lle suman outros factores como a presión da pesca profesional que acaba minguando as capturas ano tras ano, pero este dato non afecta tan drásticamente no tempo ós pescadores deportivos de costa...

Non sei que pasa, pero algo ocorre coa falta de capturas...

Só queda esperar,caña na man, os bós tempos dos robalos...que non tarden...

ROBALIZAS

Como non mencionar nesta introducción, como non falar da raíña da escuma e dos nosos mares, dese xenial peixe que paradóxicamente atrápanos a moitos indo tras os seus pasos ó longo desta costa...e outras moitas no mundo.Aquí está.

Recomendar un sitio web, crucial na miña iniciación nesta especialidade:

robalizas. es, web especializada no tema, na que a temática principal xira en torno á pesca desta especie a spinning desde costa.Alí atoparedes grandes pescadores, pero sobre todo, grandes compañeiros. Seguro que vos gustará.De verdade, moi recomendable.

Un saúdo a todos!

De estrena...

Hai que comezar por onde ó fin, é onde todo comezou.

O mar...

A fonte da vida no planeta, da miña paixón e da de moitos outros: robalizas....

Comezamos ...